Η ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΣΩΜΑΤΩΝ-ΠΕΤΡΑΚΗ
ως μέγας ευεργέτης του Κράτους

Από την εθνική και κοινωνική προσφορά της Μονής στα προεπαναστατικά χρόνια, επισημαίνουμε τα ακόλουθα ενδεικτικά  στοιχεία: 
α) η οικογένεια Πετράκη διατήρησε την παράδοση της δωρεάν  παροχής  ιατρικών υπηρεσιών στους Αθηναίους. 
β) Στα 1795 ο ηγούμενος Διονύσιος Πετράκης, επικεφαλής Αθηναίων προυχόντων, μετέβη στην Κωνσταντινούπολη και επέτυχε την ανάκληση του τυραννικού διοικητού των Αθηνών Χατζή Αλί Χασεκή. 
γ) Την ίδια εποχή λειτουργούσε στο Μοναστήρι Σχολείο Στοιχειώδους μορφώσεως. Στο διάστημα 1806 -1821 το Μοναστήρι  συντηρούσε την Σχολή Ντέκα, που λειτουργούσε από το 1750 στην Αθήνα, πλήρωνε  500 γρόσια ετησίως στον τότε διδάσκοντα Ιωάννη Μπενιζέλο και όλα τα αναγκαία, για την συντήρηση των δώδεκα πτωχών Αθηναίων σπουδαστών της. Στ 1812, μαζί με τους Ηγουμένους Πεντέλης και Καισαριανής, ο Διονύσιος Πετράκης ίδρυσε ένα είδος επιστημονικής Σχολής, για τους νέους των Αθηνών, με την επωνυμία: " Σχολή  Ελληνικών μαθημάτων, επί κοινή ωφελεία " . 
δ) Ο ίδιος ο Ηγούμενος ήταν μέλος της Φιλομούσου εταιρείας, η οποία προσέφερε σημαντικές υπηρεσίες κατά τη διάρκεια της εθνεγερσίας, όπως και το ίδιο το Μοναστήρι. 
ε) Όπως αναφέρει ο Δ. Καμπούρογλου  και πάλι στον Α τόμο των 
" Μνημείων...", μαζί με τον Ηγούμενο της Πεντέλης και τους Προκρίτους της Αθήνας, ο Διονύσιος Πετράκης συνέβαλε, ώστε να καθησυχάσουν με τέχνασμα τους Τούρκους, αμέσως μόλις ξέσπασε η εθνεγερσία. Έτσι δόθηκε η ευκαιρία να οργανωθεί καλύτερα η απελευθέρωση της Αθήνας. Το Μοναστήρι όμως πλήρωσε πολύ βαρύ τίμημα οι Τούρκοι το λεηλάτησαν και έσφαξαν τους μοναχούς, που δεν κατόρθωσαν να διαφύγουν.
 Μετά την απελευθέρωση, το Μοναστήρι υποβλήθηκε σε τεράστιες θυσίες προς όφελος τού εθνικού και του κοινωνικού συνόλου.
 Επί εικοσιτέσσερα χρόνια (1834-1858) στην πυριτιδαποθήκη του κράτους και για τη διαφύλαξη της στα περισσότερα κελιά έμεναν στρατιώτες.Επίσης για μια δωδεκαετία (1834-1846) στο στρατιωτικό Νοσοκομείο. Οι Πατέρες της Μονής αναγκάζονταν να μένουν στα Μετόχια ή να νοικιάζουν σπίτια στην πόλη, με τη διαρκή απειλή της οριστικής εκκενώσεως του Μοναστηριού, παρόλο που είχε κριθεί, ως διατηρητέο. Στα 1913-1916 το Μοναστήρι, κατά το μεγαλύτερο μέρος (στην αρχή, ακόμη και ο Ναός), καταλήφθηκε με επίταξη από τους επιστρατευθέντες, εξαιτίας των Βαλκανικών Πολέμων. 
 Περίπου για μια τριετία (1922 -1925) στα 3/4 του  συνολικού αριθμού των κελιών φιλοξενούνταν προσφυγικές οικογένειες. 
Τον Ιούλιο του 1925 το Μοναστήρι με δικά του έξοδα αγόρασε είκοσι διαμερίσματα, για τις ισάριθμες προσφυγικές οικογένειες, που έφυγαν από τα κελιά και εγκαταστάθηκαν στο συνοικισμό Ν. Ιωνίας.
 Αμέσως  μετά, με εντολή της αρχιεπισκοπής, στη θέση των προσφύγων φιλοξενήθηκαν άποροι φοιτητές της Θεολογίας, προς τους οποίους το Μοναστήρι χορηγούσε ειδικό βοήθημα. 
Το έτος 1927, το ηγουμενοσυμβούλιο  ζήτησε να αναλάβει  με δικά του έξοδα την ανέγερση  φοιτητικού Οικοτροφείου, με τους απαραίτητους χώρους, για τη μεταστέγαση των φοιτητών της Θεολογίας.
 Κατά την διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής, ο ηγούμενος της Μονής ήταν Πρόεδρος της Λαϊκής επιτροπής Κολωνακίου και χορηγούσε σε  450 άπορα  παιδιά πλούσιο γεύμα κάθε Κυριακή. Επίσης η Μονή  ασκούσε φαρμακευτική περίθαλψη των απόρων. Το 1944 στο Οικοτροφείο  εγκαταστάθηκε με επίταξη το Στρατιωτικό Νοσοκομείο.
 Στο παραπάνω πρέπει να συμπληρώσουμε, ότι το Μοναστήρι παραχώρησε κι άλλες εκτάσεις, για την ανέργεση  μονάδων του ελληνικού Στρατού, όπως 20 στρεμμάτων στον χώρο που καταλαμβάνουν  σήμερα η εθνική Πινακοθήκη και το Χίλτον,  και άλλων 206  στρεμμάτων ανατολικά  της Μονής, για στρατιωτικά παραπαίγματα. Πολλές άλλες εκτάσεις καταπατήθηκαν. Έτσι σήμερα δεν διαθέτει κτηματική περιουσία.

Η  προσφορά  της Μονής δεν περιορίστηκε μόνο στα παραπάνω. 
Με συνεχείς κτηματικές και χρηματικές δωρεές , για δημιουργία Νοσηλευτικών, Εκπαιδευτικών ιδρυμάτων κ.λπ., αναδείχθηκε αυτοδικαίως, ως ο μεγαλύτερος κοινωνικός ευεργέτης των Αθηνών. Συγκεκριμένα , από την περιουσία πού με αγορές και κόπους δημιούργησε  οπως επισημάναμε , δώρισε : 
 1. Το 1842 και το 1856 συνολικά 8.816 τ.μ.,  για την ίδρυση της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής  Σχολής.
 2. Το 1853 για την ύδρυση Ι. Ναού στο Κορωπί, 2.280 τ.μέτρα.
 3. Το 1853 για το Κοιμητήριο της Κηφισιάς, 2 στρέμματα.
 4. Το 1853 για ανέγερση  λουτρών στα στρατιωτικά παραπήγματα (σημερινό  Ν.Ι.Μ.Τ.Σ.), 1.600 τ.μέτρα.
 5. Το 1858 για τη μεταφορά της πυριτιδαποθήκης  του Δημοσίου, 15  στρέμματα στο λόφο Αγίας Φωτεινής Ιλισσού.
 6. Το 1859  για την ίδρυση της Ακαδημίας Αθηνών,  5.871 τ.μέτρα.
 7. Το 1860  για το Αιγινήτειο Νοσοκομείο, 8.125 τ.μέτρα.
 8. Το 1862 στο Υπ. Εσωτερικών, για τις Ολυμπιακές Εκθέσεις, από το Β Γυμναστήριο μέχρι τη Ριζάρειο.
 9.  Το 1867 για την ανέγερση του Πολυτεχνείου, 2.850 τ.μέτρα.
 10. Το 1871 στην Εταιρεία " Σκοποβολή ",  41.760 τ.μέτρα.
 11. Το 1871  για Δημοτικό Σχολείο στο Μαρούσι, 1 στρέμμα.
 12. Το 1873 στην Ελεήμονα Εταιρεία, για ίδρυση του  Πτωχοκομείου, 8.640 τ.μέτρα.
 13. Το 1875 στο Φιλολογικό Σύλλογο  Βύρωνος, για ανέργεση Εθνικής Βιβλιοθήκης, 667 τ. μέτρα.
 14. Το 1876 στο Δημόσιο, για τη Μαράσλειο Παιδαγωγική   Ακαδημία,  10 στρέμματα.
 15. Από το 1880 έως το 1890 πέντε δωρεές συνολικά 18.345 τ.μ. για την ίδρυση του Θεραπευτηρίου " Ευαγγελισμός " .
 16. Το 1881 δωρεά οικοπέδου, για τη δημιουργία Γυμναστηρίου  στο Μαρούσι.
 17. Το 1881 δωρεά οικοπέδου, για την ανέγερση Δημοτικού Σχολείου στο Μενίδι.
 18. Το 1884 για το Αρεταίειο Νοσοκομείο, 13.635 τ. μέτρα.
 19. Το 1884 για την ίδρυση Αγγλικής Αρχαιολογικής Σχολής, 6.145 τ.μέτρα.
 20. Το 1884 για τη δημιουργία Γερμανείου Ιερατικής Σχολής, 60 στρέμματα στο Γουδί. Ο χώρος όμως χρησιμοποιήθηκε τελικά, για τη Σχολή Χωροφυλακής. Με την αποζημίωση  ανεγέρθηκε  το 1936 το Γερμάνειο Θεολογικό Οικοτροφείο.
 21. Το 1896  για  το  Νοσοκομείο  Παίδων,  55 στρέμματα.
 22. Το 1896 για τη διαμόρφωση της Πλατείας Κεφαλαρίου Κηφισιάς, 9.645 τ.μέτρα..
 23. Το 1902 ανέγερση Δημοτικού Σχολείου Βάρης σε οικόπεδο και με έξοδα της Μονής.
 24. Το 1903 για το Νοσοκομείο  Συγγρού, 11.354 τ. μέτρα.
 25. Το 1905 για την ίδρυση του Λαϊκού Νοσοκομείου,  25.745 τ. μέτρα.
 26. Το 1915 για το θεραπευτήριο " Η Σωτηρία " , 215, 5  στρέμματα.
 27. Το 1917 στο Δ.Σ. του " Ευαγγελισμού " για την ίδρυση Σανατορίου  στην Πάρνηθα 2.000  στρέμματα. ο " Ευαγγελισμός " πούλησε αργότερα ένα τμήμα της τεράστιας αυτής εκτάσεως, 
για την ανέγερση του Ξενοδοχείου " Ξενία ", το οποίον σήμερα δεν λειτουργεί, είναι κλειστό. 
 28. Το  1917  δωρεά  οικοπέδου για το Νοσοκομείο 
" Ασκληπιείο Βούλας ".
 29. Το 1922 για την ίδρυση της Γενναδείου Βιβλιοθήκης, 5. 625τ. μέτρα.
 30. Το 1923 παραχώρηση των δασυλλίων Παγκρατίου και Συγγρού 
στη Φιλοδασική Ένωση.
 31. Το  1924 για την ίδρυση  του  Εκκλησιαστικού Ορφανοτροφείου Βουλιαγμένης, 90  στρέμματα.
 32. Το 1936 οικόπεδο Ανατολικά της Μονής, για το Θεολογικό Οικοτροφείο, στο οποίο κτίριο σήμερα στεγάζονται Εκκλησιαστικοί Οργανισμοί της Εκκλησίας της Ελλάδος ( Ιερά Σύνοδος, Αποστολική Διακονία, Τυπογραφείο Αποστολικής Διακονίας, Βιβλιοπωλείο Αποστολικής  Διακονίας, Εξωτερική Ιεραποστολή, Ραδιοφωνικός Σταθμός της Εκκλησίας της Ελλάδος, κ.λπ. 33.  Για την ίδρυση του Π.Ι.Κ.Π.Α. δωρεά στη χερσόνησο της Βούλας.  Μετά απ' αυτήν την προσφορά και την καταπάτηση αρκετών οικοπεδικών εκτάσεων της ,το Μοναστήρι έφθασε σήμερα στο σημείο, μόλις να μπορεί να συντηρείται και να επιδίδεται, στα στοιχειώδη.